Ruzie met je ouders omdat je graag met je vrienden wilt stappen; je ouders die weer eens een klusje vragen wat net even niet uitkomt. Je kent het wel conflicten en ruzies. Iedereen heeft die weleens.
Conflicten met anderen heeft iedereen weleens. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Zo heb ik eens ruzie gehad om de volgende situatie: Ik ben actief in een jongeren community. Op een middag werd ik plotseling opgebeld met de vraag of we voor die avond kunnen afspreken voor een vergadering. Ik had die ochtend al iets afgesproken met een vriend. Ik zei dat ik wel kon afspreken, niet denkende over wat ik eerder hab beloofd. Toen ik de telefoon ophing en dit verhaal aan haar vertelde toen zag ik dat ze heel verdrietig werd en vertelde dat ze uitkeek om samen iets te doen. Ik zei toen: “Ach dat kunnen we van de week toch doen?” En ik gaf aan dat dit belangrijk was. Ik zag aan alles dat zij het niet leuk vond.
Wanneer ik zo achteraf hierop terug kijk dan denk ik wat egoïstisch van mij. Toch is dit wat mij en misschien ook jou vaak overkomt. Je bent heel erg met jezelf bezig. Ik vraag mijzelf soms af of ieder mens op deze aarde, man, vrouw, kinderen, familie, buren, dit heeft.
David Cormack zegt dit op zo’n manier dat we dit misschien niet snel zullen vergeten:
‘Ik zoek niet verder dan mezelf naar de bronnen van conflicten (…) Conflicten zijn een uiterlijke manifestatie van wat ik innerlijk ben (…) een op zichzelf gericht, egoïstisch wezen, en als ik iemand ontmoet die is zoals ik, dan “stoten gelijke polen elkaar af” (…) Bij conflicten is er geen “onschuldige partij”. Beide zijn schuldig aan het proberen na te streven van eigen doelen ten koste van de ander. Beide blijven in gebreke. Er zijn geen heiligen als het gaat om [onopgeloste] conflicten.’
Met andere woorden kunnen we zeggen dat we allemaal tekortkomen. Het tragische ervan is dat we het vaak niet (h)erkennen. In plaats van dat we zouden bidden: Heer, verlos mij uit de gevangenis van mijn egoïsme (gebed van Thomas Merton)’, bidden we hetzelfde gebed als de Farizeeër in Jezus gelijkenis van de Farizeeër en de tollenaar: ‘O God, ik dank U dat ik niet ben zoals de andere mensen: hebzuchtig, oneerlijk en overspelig…’ (Lucas 18:11).
Het gevolg hiervan is alleen dat we van de regen in de drup belanden, telkens botsingen en ruzies. We zijn niet bewust van ons eigen egoïsme en ons eigen gedrag. Ik noemde al eerder David Cormack, die noemt deze cyclus van botsingen en ruzies: ‘Het normale levensritme van harmonie-conflict-harmonie-conflict-harmonie-conflict.’
Natuurlijk wanneer je christen ben kun je zeggen dat je door het bloed van Jezus gereinigd bent en genezen (Kolossenzen 1:13) en veranderen we door Zijn Geest die in ons werkt waardoor wij steeds meer op hem gaan lijken (2 Korinthiërs 3:18). Ik ervaar persoonlijk soms dat veranderen toch voor mij veel tijd kost, langzaam gaat en moeilijk is.
Persoonlijk heeft mij het volgende heel erg geholpen om te denken aan momenten dat ik net als die farizeeën heb gebeden. Bijvoorbeeld: ‘God, dank U dat ik niet ben als die andere leden van mijn gezin, of als mijn vriend/vriendin, of als … (vul maar zelf in).
Ik vraag God mij te helpen herinneren naar deze gelegenheden en ga met Hem hierover in gesprek.
Reactie plaatsen
Reacties