In mijn vorige blog had ik het over hoe wij onze identiteit laten afhangen van wie wij denken zelf te zijn en van anderen en wie wij in Christus mogen zijn. Dit kunnen allemaal onderdeel vormen van jouw identiteit. Vandaag wil ik hier verder op ingaan, maar dit vooral doen aan de hand van een metafoor.

Wie ben ik eigenlijk?! Dat is een belangrijke vraag. Je hele leven is een zoektocht naar wie je bent. Gedurende je leven ben je bezig met het vormen, bijschaven en ontdekken van je identiteit. Dit doet iedereen, ik ook!

Een tijd terug heb ik een blog geschreven over de drukte van iedere dag. Op dat moment ben ik stil gaan staan wat er eigenlijk allemaal in mij om gaat. En eigenlijk dacht ik dat het heel erg goed gaat.

De afgelopen week is mij gevraagd waarom ik geloof. Toen deze vraag werd gesteld had ik niet gelijk een antwoord, eigenlijk best een moeilijke vraag. Waarom zouden wij “moeten” geloven? Deze vraag heeft bij mij best veel losgemaakt en heb de afgelopen dagen zitten nadenken waarom ik geloof en heb een lijstje gemaakt die ik graag met jullie wil delen.

Vorige week had ik een gesprek met een jongedame die ergens mee worstelt. We zullen haar maar Esther noemen (niet haar echte naam). Ze heeft problemen op haar stage. Het is een nieuwe stage van Esther en de begeleider had allemaal verwachtingen van haar. Nu zorgde al deze “hoge” verwachtingen bij Esther dat zij aan haar ging twijfelen. Kan ik dit wel? Ik heb meer tijd nodig? Dit zorgde voor een kloof tussen Esther en haar begeleider. Ze durfde geen contact meer met de begeleider op te nemen. Vanwege deze kloof van verwachtingen. Uiteindelijk kwam ze met dit probleem bij mij terecht.

Je moet studeren en na school direct door naar je werk, eenmaal avonds thuis gekomen plof je in bed neer. Ik denk dat iedereen deze drukte wel herkend. We moeten tegenwoordig zoveel dingen, werk, studie, en soms ook dingen met gezin, familie en vrienden. Ook ik merk bij mijzelf dat ik het druk heb, soms zit ik er letterlijk doorheen. Ik voel dan aan mijn lichaam dat ik niet door kan gaan en dat die gaat protesteren. Maar ik moet eigenlijk ook zoveel, en al deze dingen die ik doe vind ik belangrijk. Ik vind het belangrijk om dingen te doen voor de stichting, familie/gezin, vrienden, studie, etc. Dus er is geen tijd om stil te zitten. Wanneer ik hierop terug kijk dan merk ik dat ik al deze dingen wel belangrijk en zijn de dingen die ik wil doen goed. Maar tegelijk heb ik geleerd dat ik ook aan andere dingen moet denken die ik met jullie wil delen.

Afgelopen week raakte ik met een student aan de praat die uit de kast is gekomen. Hij vertelde mij dat hij sommige periodes in zijn leven als heel eenzaam en heel alleen heeft ervaren. Vooral de tijd voordat hij ervoor uitkwam.

Het is nu alweer een maand geleden dat ik mijn laatste blog heb geschreven. Het is 2017, een nieuwe jaar met nieuwe kansen. In mijn laatste blog deelde ik iets uit mijn verleden. Ik wilde een aantal dingen uit mijn leven met jullie delen. In deze blog wil ik terug kijken naar iets waar ik het afgelopen jaar heel hard aan heb gewerkt.

Ik was in het verleden bijna op het verkeerde pad geraakt. Ik trok niet veel aan van anderen, maar vooral niet van God. Ik ging het liefst mijn eigen weg en koos oplossingen die mij het beste uitkwamen en waar ik alleen het meeste aan had.

Jezus is een betrouwbare gids zoals ik al eerder aangaf kan hij alles en weet hij alles, dat is geweldig! Maar Jezus is eigenlijk ook meer: hij is gericht op het beste voor jou.

Afgelopen week had ik zo’n dag dat ik opstond en gewoon het gevoel had van ‘ik heb totaal er nu al geen zin meer in’. Heel soms heb ik wel van dit soort dagen. Misschien dat jij dit ook wel bij jezelf herkend?